W dniach od 14 do 19 lutego 2020 roku odbyła się 25 edycja Olimpiady Kulinarnej IKA. Jubileuszowe Igrzyska jak dotąd odbywające się co cztery lata  w niemieckim Erfurcie, tym razem przeniosły się do Stuttgartu, gdzie równolegle odbywały się największe targi gastronomiczne Intergastra. Podczas tego międzynarodowego konkursu udział wzięło 67 krajów z całego świata, w tym Polska, gdzie reprezentowała nas między innymi Dominika Sadowska. Łącznie w zmaganiach uczestniczyło około 1800 uczestników, w tym 110 drużyn i około 800 indywidualnych wystawców.

Olimpiada podzielona jest na kilkanaście kategorii, pomiędzy drużyny kucharskie oraz wystawców indywidualnych są to między innymi.: National Teams, Junior National Teams, Regional Teams, Carving K1, Carving K2, Live Carving K3, Culinary Art, Pastry Art oraz Culinary Artistry.

Nasza polska zawodniczka Dominika Sadowska wystartowała w dwóch kategoriach: Carving K1, czyli Carving bankietowy – gotowa praca przywieziona, którą możemy przygotować wcześniej oraz Live Carving K3, gdzie jak sama nazwa głosi wówczas rzeźbi się na żywo. Czas na przygotowanie swojej pracy  jest ograniczony do trzech godzin zegarowych. Każda z tych kategorii ma swój schemat, głownie jeśli chodzi o wymiary prac. W rywalizacji Carving K1, maksymalne wielkości nie mogą przekraczać 80 cm szerokości i długości oraz 120 cm wysokości, temat oraz warzywa i owoce użyte do swojej pracy były zupełnie dowolne. Natomiast kategoria Live Carving K3 oprócz ustalonych wcześniej wytycznych, obejmujących wymiary pracy jak w poprzedniej kategorii, warunkiem było wyrzeźbienie minimum pięciu surowców, jednego dużego warzywa/owocu oraz czterech mniejszych.

W każdej kategorii za zdobycie odpowiedniej ilości punktów przyznawany był medal bądź dyplom. Tak więc zarówno złotych, srebrnych jak i brązowych medalistów było sporo. W związku z tym, jak odnieść się do tych medali.. Odpowiedzią na to pytanie jest na pewno oficjalna klasyfikacja ogólna, która jasno i klarownie pokazuje, kto i na którym miejscu się uplasował. Polska zawodniczka Dominika Sadowska znalazła się na podium, zaraz za zawodnikiem z Meksyku i Francji, zajmując trzecie miejsce na świecie pośród wszystkich startujących w kategorii Carving K1! Jest to niebywały sukces Dominiki podczas jej kariery zawodowej, która trwa zaledwie 6 lat.

[Jestem niesamowicie szczęśliwa, iż spośród takiego grona uczestników z całego świata, moja praca została oceniona tak wysoko. To była nieprawdopodobnie ciężka praca, podczas tego kilkudniowego maratonu, ani na sekundę nie odpuściłam, silna wola i ambicje motywowały do działania. Wysiłek jaki włożyłam w przygotowanie się do Olimpiady, przyniosły efekt, który siał się w mojej głowie od dawna. Udowodniłam w głównej mierze sobie, że niemożliwe nie istnieje! Wszystko oczywiście nie miałoby miejsca, gdyby nie moi bliscy Magda i Dawid Trojankiewicz, którzy zdecydowali się towarzyszyć mi podczas tego konkursu. Dziękuję, że zawsze jesteście! Podziękowania należą się także Iwonie Tyrpiał, na którą mogłam zawsze liczyć w chwilach zwątpienia bez względu na porę dnia czy nocy, a kiedy siły opadały, dawała mi kopa do działania. Dziękuję równie mocno Pawłowi Sztenderskiemu, który zadbał o wszystkie sprawy zawodowe, abym mogła na spokojnie przygotować się do konkursu. Paweł jako mój nauczyciel, nie tylko dopingował, ale także dzielił się każdą radą, jako doświadczony Carver. Jego zdanie zawsze się dla mnie liczy. Widząc jego uśmiech, kiedy patrzył na moje prace, wiedziałam, że jest dumny. Cieszę się, że możemy razem pracować i dzielić się tymi emocjami!]

Dominika Sadowska biorąc udział w kategorii K1, wyrzeźbiła cztery duże dynie, między innymi odmianę muscat oraz lunga, która przez swoją zieloną skórkę i pomarańczowy miąższ uzyskuje nieprawdopodobny efekt kontrastu. Każda z tych dyń była rzeźbiona tylko jednym nożem, w tym przypadku, był to nóż syjamski tajskiej firmy KOM-KOM. Jak mówi sama zainteresowana, jest to najlepszy nóż jaki kiedykolwiek miała w swojej dłoni. Dominika na swoją pracę przez pięć dni poświęciła aż 87 godzin. Każda z dyń była inna, choć wszystkie były utrzymane w jednej tematyce tajskiego carvingu, który charakteryzuje się w motywy kwiatowe, wzory symetryczne oraz bardzo drobne ornamenty. Tematem pracy Dominiki był „Never Ending Ornaments..”, czyli niekończące się ornamenty, ponieważ każda z dyń była wyrzeźbiona w siedemdziesięciu procentach. Patrząc na dynie z frontu widziało się jedne wzory, a jak tylko zmieniło się perspektywę, odkrywało się kolejne pełne kunsztu i precyzji motywy. Godziny poświęcone na wykonanie tej jakże pracochłonnej i niebywale misternej pracy, zostały nagrodzone przez międzynarodowe jury złotym medalem! To pierwsze złoto podczas Olimpiady Kulinarnej IKA, zdobyte przez polskiego reprezentanta. Radość Dominiki była współmierna do zmęczenia jakie odczuwała, jednak to nie dało jej osiąść na laurach i jeszcze tego samego dnia Dominika wystartowała w kolejnej kategorii jaką była Live Carving K3.

Live Carving K3, dzielił się na dni eliminacyjne oraz finał. Podczas eliminacji, każdego dnia startowało około 13 uczestników. Osoby, które otrzymały minimum 80 punktów przechodziły do finału. Polska zawodniczka wyrzeźbiła dynię lungę, żółtego melona oraz kwiaty z kalarepy i marchwi, a całości dopełniały listki z cukinii. Swoją pracą ponownie urzekła jurorów, co przyczyniło się do zakwalifikowania Dominiki do ścisłego finału.

Łącznie w finale wzięło udział 17 zawodników z całego świata. Zasady obowiązywały takie same, jak w przypadku eliminacji – trzy godziny, ograniczone wymiary ekspozycji oraz minimum pięć surowców, w tym jeden większy. Dominika, wybierając największy surowiec, tym razem postawiła na dynię muscat, której okrągły kształt pozwolił wyrzeźbić piękne symetryczne wzory i ornamenty. Dodatkowo w pracy znalazł się ponownie żółty melon z motywem tajskim, kwiat z kalarepy i marchwi oraz liście z cukinii.

Zaangażowanie i nakład pracy jakie Dominika włożyła w ten konkurs, ponownie zostały nagrodzone. Polka zdobyła srebrny medal oraz w ogólnej klasyfikacji uplasowała się na czwartym miejscu, co jest największym do tej pory sukcesem polskiego reprezentanta na tak światowej rangi konkursie, jaką jest Olimpiada Kulinarna IKA.

[Teraz kiedy emocje już opadły, ze spokojem mogę stwierdzić, że jestem zadowolona z ostatecznych wyników tych zmagań i nie żałuję żadnej chwili poświęconej rzeźbieniu. Jeszcze raz dziękuję mojej rodzinie i  przyjaciołom, którzy zawsze we mnie wierzą i dopingują. Mam wielkie szczęście, że Was mam.]